Zaskoczył mnie ten film. Ale to był mój błąd. Gdy bowiem zamierzamy oglądać obraz sprzed 3/4 wieku (!!!), po prostu musimy być gotowi na to, że wiele rzeczy straci, że tak powiem, na aktualności i dziś będziemy odbieraać wszystko zupełnie inaczej, niż widzowie czasów międzywojnia.
Tak więc wiele spośród scen, które niegdyś budziły grozę, podziw, czy też wzruszenie, dziś może wywołać na twarzy (przynajmniej) delikatny uśmiech. Ale bez wątpienia również zachwyt nad możliwościami ówczesnej techniki filmowej, na które przekładały się wyobraźnia i kreatywność twórców.

Film z pewnością trafił w "klimat" swoich czasów, kiedy to Republika Weimarska targana była wewnętrzymi problemami natury przede wszystkim ekonomicznej, coraz bardziej jednak również politycznej. Jego wymowa jest prosta - państwo może prawidłowo funkcjonować wtedy, gdy panuje w nim harmonia i dochodzi do rzeczywistej współpracy poszczególnych warstw społeczeństwa, warstwy posiadającej i klasy robotniczej. Symboliczny wymiar ma tu gest uściśnięcia ręki właściciela Metropolis i przedstawiciela robotników.

I happy end. Jak to zwykle bywa - wyłącznie na srebrnym ekranie... (patrz: historia Niemiec i świata). Na ten prawdziwy trzeba było jeszcze długo czekać. Co ja mówię - przecież my wciąż na niego czekamy!